همیشه حرفی را بزن که بتوانی بنویسی، چیزی را بنویس که بتوانی امضایش کنی وچیزی را امضا کن که بتوانی پایش بایستی.
آنانکه تجربه‌های گذشته را به خاطر نمی‌آورند محکوم به تکرار اشتباهند.
وقتی به چیزی می‌رسی بنگر که در ازای آن از چه گذشته‌ای.
آدم‌های بزرگ شرایط را خلق می‌کنند و آدم های کوچک از آن تبعیت می‌کنند.
آدم‌های موفق به اندیشه‌هایشان عمل می‌کنند اما سایرین تنها به سختی انجام آن می‌اندیشند.
گاهی خوردن لگدی از پشت، برداشتن گامی به جلو است.
هرگز به کسی که برای احساس تو ارزش قایل نیست دل نبند.
همیشه توان این را داشته باش تا از کسی یا چیزی که آزارت می‌دهد به راحتی دل بکنی.
به کسانی که خوبی دیگران را بی‌ارزش یا از روی توقع می‌دانند، خوبی نکن و اگر خوبی کردی انتظار قدردانی نداشته باش.
قضاوت خوب محصول تجربه است و از دست دادن ارزش و اعتبار محصول قضاوت بد.
هرگاه با آدم‌های موفق مشورت کنی شریک تفکر روشن آنها خواهی بود.
وقتی خوشبخت هستی که وجودت آرامش بخش دیگران باشد.
به خودت بیاموز هرکسی ارزش ماندن در قلب تو را ندارد.
هرگز برای عاشق شدن دنبال باران و بابونه نباش، گاهی در انتهای خارهای یک کاکتوس به غنچه‌ای می رسی که زندگیت را روشن می‌کند.
هرگاه نتوانستی اشتباهی را ببخشی آن از کوچکی قلب توست، نه بزرگی اشتباه.
عادت کن همیشه حتی وقتی عصبانی هستی عاقبت کار را در نظر بگیری.
آنقدر به در بسته چشم ندوز تا درهایی را که باز می‌شوند، نبینی.
تملق کار ابلهان است.
کسی که برای آبادانی می‌کوشد جهان از او به نیکی یاد می کند.
آنکه برای رسیدن به تو از همه کس می‌گذرد عاقبت روزی تو را تنها خواهد گذاشت.
نتیجه گیری سریع در رخدادهای مهم زندگی از بی‌خردی است.
هیچ گاه ابزار رسیدن به خواسته دیگران نشو.
از قضاوت دست بکش تا آرامش را تجربه کنی.
دوست برادری است که طبق میل خود انتخابش می‌کنی .
کم
کم یاد خواهی گرفت تفاوت ظریف میان نگهداشتن یک دست و زنجیر کردن یک روح
را اینکه عشق تکیه کردن نیست و رفاقت، اطمینان خاطر و یاد میگیری که
بوسه‌ها قرارداد نیستند و هدیه‌ها، معنی عهد و پیمان نمی‌دهند.
کم کم یاد میگیری
که حتی نور خورشید هم می‌سوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری
باید باغِ خودت را پرورش دهی به جای اینکه منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد.
یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی
که محکم باشی پای هر خداحافظی
یاد میگیری که خیلی می‌ارزی